تاریخچه خط نستعلیق چیست؟
خوشنویسی از هنرهای سنتی و کاربردی این مرز و بوم است که از دیرباز در ایران وجود داشته و همگان را شیفته زیبایی خود کرده داست. چنانچه ایرانیان در هر عصری، گنجینه‌های زبان و ادب پارسی را به واسطه این هنر ملی از گزند نابودی و تحریف حفظ کرده و به نسل‌های آینده انتقال داده‌اند.
خط نستعلیق به عنوان خط ملی ما ایرانیها از ترکیب دو خط نسخ و تعلیق ابداع شده است که در ابتدا نسخ تعلیق نامیده می‌شد و بعدها به دلیل سهولت تلفظ در یکدیگر ادغام و به نستعلیق تبدیل گردید. غالب تذکره‌نویس‌ها معتقدند، خط نستعلیق به دست میرعلی تبریزی (درگذشت 850 هـ .ق) ابداع شده است. اگر چه نسبت وضع خطی به یک‌نفر صحیح نیست و پیش از میرعلی، نمونه‌های اولیه‌ای از این خط نیز وجود داشته است، اما سهم میرعلی در ساماندهی و تدوین خط نستعلیق به اندازه‌ای مهم و اساسی بوده است که نسل‌های بعدی از او به عنوان ابداع‌‌کننده آن نام برده‌اند.
این هنر به دست هر یک از اساتیدی چون میرعلی هروی، مالک دیلمی، باباشاه اصفهانی و محمدحسین تبریزی نضج یافت و با قلم توانای میرعماد به حد اعلای کمال نائل شد. در قرن دوازده و سیزده نیز اساتید بزرگی قدم به عرصه خوشنویسی گذاشتند و به سهم خود در بلوغ خط نستعلیق نقش داشته‌اند و بر زیبایی‌های آن افزوده‌اند.
اهمیت یادگیری خط نستعلیق چیست؟
خط نستعلیق، آینه تمام‌نمای فرهنگ غنی، روحیه لطیف و طبع و ذوق ایرانیها است. نستعلیق بدون شک زیباترین و ظریف‌ترین خط در بین خطوط به شمار می‌رود و به همین دلیل از آن به عنوان عروس خطوط نام برده‌اند.
به دلیل زیبایی و شکوه این خط و همچنین کاربرد آن در نوشتن سروده‌های شعری و قرآن کریم، یادگیری آن برای علاقه‌مندان به هنر و ادبیات فارسی بسیار مفید و مهم است. همچنین، یادگیری خط نستعلیق به عنوان یک هنر و صنعت، در حفظ و گسترش فرهنگ و هویت ایرانی نیز نقش بسیار مهمی دارد.
